سیاه چاله ها (black hole)
این یه توضیح کوتاه و مفید درمورد سیاه چاله...
وقتی یه ستاره ی بزرگ (خیلی بزرگتر از خورشید) عمرش تموم میشه، در پایان، منفجر میشه (ابرنواختر) و بعد، هستش فرو می ریزه روی خودش و تبدیل به سیاه چاله میشه.
این فروپاشی باعث می شه جرم زیادی تو یه فضای خیلی کوچیک متمرکز بشه → جاذبه ی فوق العاده زیاد.
یه مرز داره به اسم افق رویداد: هر چیزی از این مرز رد بشه، دیگه راه برگشت نداره. بهش نقطه بی بازگشت هم میگن
در مرکزش یه نقطه هست به اسم تکینگی (singularity) که چگالی بی نهایت داره و قوانین فیزیک دیگه اون جا کار نمی کنن.
سیاه چاله یک ناحیه از فضاست که جاذبه ی بسیار زیادی داره؛ اون قدر قوی که حتی نور هم نمی تونه ازش فرار کنه. به همین دلیل دیده نمی شه، اما اثراتش روی اطرافش قابل مشاهدست.
هر چیزی که بیش از حد بهش نزدیک بشه رو جذب میکنه و می بلعه : گاز، ستاره ها، حتی نور. ولی اگه دور باشی، مثل هر جرم دیگه ای فقط یه گرانش معمولی احساس می‌کنی.
در مورد زمان داخل سیاه چاله طبق نسبیت عام اینشتین، زمان نزدیک سیاه چاله کند میشه. یعنی برای کسی که بیرونه، انگار زمان برای کسی که نزدیک سیاه چاله ست داره خیلی آروم می گذره.
از کجا میفهمیم وجود داره؟ دانشمندا با دیدن اثر گرانشی سیاه چاله روی چیزای اطرافش (مثل چرخش ستاره ها یا انتشار اشعه ی X) به وجودش پی می برن.
سوالی دارین تو این قسمت؟ اگر که نه بریم پیش نیاز بعدی :)