دیروز...

صبح بلند شدم

اتاقمو مرتب کردم 

حاضر شدیم و ساعت 9 رفتیم پارک جنگلی

تا ساعت 6 بعد از ظهر اونجا بودیم 

از اونجایی که عاشق جنب و جوشیم همش در حال بالا و پایین اومدن از تپه ها بودیم 

البته اگه یکی هی ضدحال نمیزد بگه دیگه داره 20 سالمون میشه این کارا چیه

ناهارو خوردیم و اسم فامیلم بازی کردیم که اکثرا تو این جمع در واقع دو نفرن که دارن باهم رقابت میکنن و ما معمولا امتیازی نمیاریم :>

دم اخری وسطی هم بازی کردیم که من حریفی تو این بازی ندارم

بعد تصمیم گرفتیم شبش بریم ارم 

قبلش اومدیم بریم چیتگر جای پارک نبود

اول با ماشین رفتیم سمت لونای 2 و 3 اونجا ترن و فریزبی سوار شدیم 

بعدش رفتیم لونای 1 برای امتحان ستاره گردان 

قبلش خب خیلی مردد بودیم و دیگه سوار شدیم

انقدررر حال داد همون موقع گفتیم یه بار دیگه 

بعد رفتیم برای خرید شام

پروتئینی پیدا نمیشد و تا صادقیه رفتیم

بعد برگشتیم ارم دوباره و همه از شدت خستگی افتادیم 

یکی از بچه ها بندری رو درست کرد و هممونو بیدار کرد 

بعد غذا بلند شدیم تو محوطه یه ذره فوتبال بازی کردیم 

جالب بود پسرای غریبه اگه توپ میرفت سمتشون یه تیکه از بازی رو ادامه میدادن :)

با خستگی بسیارر زیاد ساعت 1 شب از ارم راه افتادیم به سمت خونه 

20 دقیقه بعد رسیدیم خونه و تا سرمونو گذاشتیم زمین خوابمون برد

یکی تو این جمع مثل داداش نداشتم میمونه 

از من 5 سال کوچیکتره و تمام دیروز خیلی حواسش به من بود 

تو پارک جنگلی مراقب بود نیفتم زمین

تو ارم میخواست ببینه من چی دوست دارم اونو بریم

وقتی دراز کشیده بودم و چشمامو بستم یکی از دوستام پتو رو از روم کشید و سریع گفت هی داری پتو رو از اوا میکشی کنار سردشه

یه تیکه خوابم برده بود بیدار شدم گفت اوا سوسیس خالی نخورده بدین بهش

خلاصه که اون روز دقیقا مثل یه داداش واقعی برام بود