همگی خوبید؟
سلام بچه ها
حالتون خوبهه؟
باید زودتر حالتونو میپرسیدم :)
ولی خب اوضاع خوبی نداشتمم...
به هر حال امیدوارم هرجا که هستین در کنار عزیزانتون سالم باشین و تو شرایط سخت قرار نگیرین
به امید بهاری سرسبز و رنگی 3>
پز نیست سبک زندگیمه...
مغرور از خلق برهوتی که روزی یک باغ سبز بود...
Netflix gonna cook in 2025
امسال قراره دنیای فیلم و سریال بترکونهه :>
بلههه نتفلیکس عزیز برنامش اینه مارو نابود کنههه
alice in borderland 3
stranger things 5
wednesday 2
squid game 3
این 4 تا مورد علاقه منههه که بی صبرانه منتظرشونم
from 4 قراره سال بعد منتشر شهه که بی صبرانه منتظر اینم هستممم
موسیقی
من همیشه یه جمله رو سرلوحه ی خودم قرار دادم:
"برای خودت و گوشات ارزش قائل شو :)"
چون موسیقی فقط یه رشته ی بی‌جان از نُت ها نیست
یه سرزمین جادوییه…
یه آغوش پر از احساس و رویا
شاهکار هایی که توی هر نتشون، زندگی موج می زنه
موسیقی رو نمی شنوی…
لمسش می‌کنی
نفست رو باهاش هماهنگ می کنی.
هر قطعه ی ناب، قصه ایه که بی صدا روایت میشه
یه پلی لیست، یه جعبه ی جواهره…
قطعه قطعه هاش رو با دقت انتخاب کن
من همیشه گفتم:
خواننده ای که انتخاب می کنی، سفیر قلبته
یه خواننده ی خوب، مثل یه شاعر، روحت رو نوازش می کنه
مثل یه نقاش، دنیا رو از پنجره ای تازه نشونت میده
شاهکار گوش کن
آثاری که وقتی چشم هات رو می بندی، ذهنت رو تا اوج می بره
قطعاتی که وقتی دوباره گوششون می دی، هر بار یه چیز تازه پیدا می کنی
به موسیقی فکر کن…
بهش فرصت بده تا روحت رو صیقل بده
به هر نُت، مثل یه واژه ی مقدس گوش کن
چون موسیقی هنره
و هنر، لایق احترامه
پس هر وقت آهنگی رو انتخاب می کنی، به یاد داشته باش:
تو با انتخابت، به خودت و جهان اطرافت احترام می ذاری
برای خودت و گوشات ارزش قائل باش
به شاهکارها فرصت بده تا دنیای درونت رو زنده کنن…
نه هر چیزی که فقط صداست، بدون هیچ معنا
حرف بزنیم؟
چند وقتی هست متن خاصی به ذهنم نمیاد تا بنویسم...
بیاین همینطوری حرف بزنیم :>
چطورین؟ کارا و برنامه هاتون اوکی پیش میره؟
تویی که باید حرکت کنی...
زندگی منه حتی با عقاید اشتباهم!
بذار خودم باشم
حتی اگه راهی که میرم از نگاه دیگران، سراسر خطاست
من عوض شدم… نه یک شبه، نه از روی لج بازی، بلکه ذره ذره، با هر فکر، با هر دردی، با هر سوال بی جواب!
من اون آدمِ پارسال نیستم؛ اون نگاه ساده، اون باور های آماده، دیگه توی من جا نمی شن
می دونم کاری که می کنم، انتخابی که کردم، از دید خیلی از ادمای جامعه من اشتباهه (*پوشوندن خودم صرفا برای اینکه مردها دیدشون با زنها متفاوته رو قبول ندارم---- بزارین بیشتر وارد جزئیات نشم میدونین دارم درمورد چه مسئله ای صحبت میکنم!)
اما من با چشم بسته راه نرفتم... من فکر کردم، تردید کردم، گریه کردم، با دلم جنگیدم، با عقلم ساختم، و آخرش خودم رو انتخاب کردم
خدایی که من می شناسم، برای فکر کردن* مجازات نمی کنه
برای این که خودت باشی، نمی ندازتت ته جهنم
اصلا جهنم، یه کلمست... یه نماده... شاید هم فقط ترسیه که توی ذهن آدما ریشه کرده
شاید جهنم، همون لحظه ایه که خودتو انکار می کنی تا دیگران راضی باشن
من ترجیح می دم بسوزم توی آتیشی که خودم روشن کردم،
تا اینکه یخ بزنم توی بهشتی که مال من نیست
پس بذار با عقاید خودم زندگی کنم
چون تهش، منم که با خودم تنها می مونم… نه هیچ کس دیگه
THESE DAYS
من هیچ وقت نخواستم حال بدی رو به این بلاگ منتقل کنم ولی ادامه مطلب توصیف حال این روزامه
اگر دوست نداشتین بخونینش همینجا بمونین و رو کیپ ریدینگ نزنین :)
نرسیدن پایان راه تو نیست!
گاهی تمام توانتو میذاری، شبو به امید طلوعی روشن تر صبح می کنی، بغض هاتو فرو می دی، اشکاتو بی صدا می ریزی، اما…
به اون جایی که می خواستی نمی رسی. انگار دنیا دستتو گرفت، برد وسط میدون، بعد بی هشدار رهات کرد
اما نرسیدن، همیشه شکستن نیست
گاهی نرسیدن یعنی راه دیگه ای در انتظارته
یعنی خدا داره چیزی برات کنار میذاره که هنوز اندازش نشدی
سختیا نیومدن تا تو رو نابود کنن،
اومدن تا تو رو بسازن،
جوری که وقتی بالاخره رسیدی بگی "من اینجا رو با تمام دردام به دست آوردم"
و اونوقت، شیرینیش چند برابر می شه
پس اگه خسته ای، بشین… ولی نمون
اگه شکستی، گریه کن… ولی فراموش نکن که هنوز ادامه داره
چون حتی در تاریک ترین شبا هم ستاره ای هست که چشم انتظار نگاهت باشه.
نرسیدن پایان نیست،
گاهی فقط مکثیه برای جهشی بلندتر…