گاه گاهی که دلم میگیرد به خودم می گویم:

در دیاری که پر از دیوار است
به کجا باید رفت؟
به که باید پیوست؟
به که باید دل بست؟
حس تنهای درونم می گوید:
بشکن دیواری که درونت داری!
چه سوالی داری؟
تو خدا را داری
و خدا...
اول و آخر با توست.....

سهراب سپهری

حالا دوباره با هم غریبه ایم

ولی این بار

با خاطراتمون :) 

اگر در سرم افعی هم می پروراندم، نیش هایشان با من اینگونه نمی کرد که افکارم می کنند.

زمان کمکی به فراموش کردن نمی‌کند، اما کمک می‌کند عادت کنیم. درست مثل چشمانی که به تاریکی عادت ‌می‌کنند.

انیس لودیگ

اب برمیگرده به رود

ولی چه فایده وقتی ماهی مرده...

If I don't have you with me, I'm alone

You know I never know which way to go
I think I need you with me for all-time
When I need new direction for my mind

I've got something to confess
You're my only compass
I get lost without you
(Could you tell me where to go?)

pov: متن اهنگو یه خورده تغییر دادم چون مخاطب این پست برای من فوق العاده خاصه :>

چشم ها فریاد می زنند،

چیزی که لب ها از گفتنش هراس دارند!

نه هیچکس نفهمید داره درد میکشه

هیچکس نفهمید داره خفه میشه

ولی من می دیدم

اون دختر دیگه به خودش نمی رسید 

دیگه لاک نمی زد

دیگه لباسای رنگی نمی پوشید

دیگه با ذوق در مورد هیچی حرف نمی زد 

شوق خرید کردن نداشت 

به شدت لاغر شده بود 

اره... اون اینطوری مرده بود 

پس حواستون باشه مردن ادما لزوما با پایان زندگی بیولوژیکیشون نیست ...